این حالت می تواند منجر به ایجاد تعدادی از مشکلات سلامتی شود.
معمولا از نشاسته گندم به عنوان یک عامل ترکیبی در قر‌ص‌ها و کپسول‌ها استفاده می‌شود. همچنین گلوتن در برخی مکمل‌های گیاهی و تغذیه‌ای، خمیردندان‌ها، دهانشویه‌ها و محصولات آرایشی مانند رژ لب وجود دارد.
بدین معنی که وزن کودک افزایش نمی‌یابد و به سرعت همسالانشان رشد نمی‌کند. کودکانی که با نارسایی در رشد مواجهند، وزنشان ۲۰ درصد کمتر از وزن ایده آل برای قدشان است و دور سرشان نیز کوچکتر است.
اگر چه نشانه های این بیماری با حساسیت به گلوتن مشابه است، اما متفاوت هایی بین این دو بیماری وجود دارد. به منظور آشنایی بیشتر با علائم، روش تشخیص و درمان بیماری سلیاک در کودکان تا انتهای این مقاله همراه ما باشید.
زمانی که پرزهای روده آسیب ببینند، بدن قادر به جذب مواد مغذی غذاها نخواهد بود. عدم توانایی بدن در جذب مواد مغذی باعث ایجاد سوء تغذیه و مشکلات دیگری همچون آسیب روده‌ای دائم خواهد شد. باید تمام غذاهای دارای پروتئین گلوتن را از رژیم غذایی کودکان مبتلا به سلیاک حذف کرد. غذاهای دارای پروتئین گلوتن شامل اکثر نان‌ها، مواد غذایی پخته شده و غذاهایی که در آنها از گلوتن به عنوان ماده‌ی تثبیت کننده استفاده می‌شود، است.
بیماری سلیاک قابل درمان نیست و تنها راه اینست که در طول دوره زندگی کودک بیماری سلیاک زنان یک رژیم غذایی فاقد گلوتن داشته باشد. درمان بیماری سلیاک در کودکان معمولا به واسطه پرهیز از مواد غذایی حاوی گلوتن انجام می شود.
ترند زیبا و پر سر و صدای دنیای گوشواره‌ها رو از دست نده
با یک رژیم غذایی بدون گلوتن، علائم مرتبط و آسیب به پرزهای روده از بین می رود.
نشان می دهد: در اینجا نشانه دیگری از یبوست داریم که باز هم نباید مکرر اتفاق بیفتد.
● تشخیص بیماری سلیاک ممکن است دشوار باشد زیرا علائم مشترکی با سایر شرایط دارد، از جمله:
تشخیص نارسایی در رشد نوزاد، به این معنی نیست که کودک مبتلا به بیماری سلیاک است. در واقع دلایل دیگری نیز وجود دارد که باعث تاخیر در رشد و عدم وزن گیری نوزاد می‌شود.
بیماری سلیاک و دیابت انواعی از بیماری های خود ایمنی هستند که درهر کدام از آنها سیستم ایمنی به نقطه مشخصی از بدن حمله می کند.
Javascript not detected. Javascript essential for This web site to function. Remember to empower it inside your browser options and refresh this webpage.
بیماری سلیاک در حقیقت نوعی حساسیت به پروتئین موجود در گندم و جو، برخی از حبوبات مثل عدس، لوبیا، ذرت، سویا و… می‌باشد.